Susanne Peters
14 mai 2022
Sasan loves nature and travel. She is from Holland and has an interesting article on PolarStep about the trip with us. The article is in Dutch
Zoutmijn, kloof en Rimetea
Romania•15 May•23°
Op zondag zijn we op expeditie geweest buiten de stad. Het was heerlijk om de drukte en het lawaai achter ons te laten en frisse lucht te ademen. Op internet hadden we een trip gevonden naar de zoutmijn van Turda (een dorpje verderop), de kloof van Turzii en het dorpje Rimetea. ‘s Ochtends om 9:00 werden we bij het appartement opgehaald door onze gids Tudor en we bleken een privé tour te gaan maken. De zoutmijn was de eerste stop. Er wordt nu geen zout meer gewonnen, hoewel er nog genoeg ligt om de wereld een paar jaar van zout te voorzien mocht dat nodig zijn. De mijn wordt nu gebruikt als medicinaal kuuroord (het inademen van de zoute lucht zou goed zijn voor een heel lijstje aan luchtwegproblemen), voor toerisme en er is een attractiepark gemaakt. Dieper in de mijn ligt een zoutwatermeer van zo’n 8 meter diep, waar je een rondje kan varen in een boot om een eilandje waar een aantal kunstwerken op staan die men doet denken aan UFO’s (ik kreeg er ook wel een beetje microben vibes van). Het was bijzonder om te zien hoe ze vroeger te werk gingen in de mijn en hoe het zout het houtwerk van de trappen aanvreet. Het was chill dat Tudor er was om een en ander te vertellen, want de informatie bordjes in het Engels waren zeer schaars. De tweede stop was misschien wel de leukste: Cheile Turzii ofwel de Turzii kloof. We kregen allebei een wandelstok en begonnen meteen te klimmen. Onze kuiten waren de 20 km van de dag ervoor nog niet vergeten, maar het uitzicht was alle moeite waard. Onderweg zagen we veel bloemen en vlinders en van bovenaf kon je een aantal klimmers op de wand van de kloof zien ploeteren. We gingen bovenlangs heen en door de kloof weer terug. Die terugweg was een stuk drukker dan de heenweg, maar maakte het glibberen over rotsen langs de rivier niet minder leuk. Het was een half uurtje rijden naar de volgende stop, waarbij het al moeite kostte om de ogen open te houden achterin de auto. Deze gingen echter met enthousiasme weer open in Rimetea, een oorspronkelijk Hongaars dorpje. Voordat we aan onze rondleiding begonnen kregen we eerst nog een Langós, een soort pizza met knoflook, crème fraîche en kaas. Het deeg deed een beetje denken aan onze oliebollen. Het was een heerlijke lunch. In Rimetea hebben ze typische huisjes met groene luiken. Boven het dorpje uit torent de ‘slapende reus’, een grote rotsachtige berg die van bovenaf op een slapend mens lijkt. Doordat het twee heuvels zijn, staat het dorp bekend om de ‘double sunrise’. Eerst komt de zon op, om weer te verdwijnen achter de berg en vervolgens weer te verschijnen. Op veel poorten van de huizen staat deze double sunrise afgebeeld. Naast veel poorten vind je ook symbolen van een emmer, bijl of ladder. Voordat de brandweer bestond woedde er een grote brand in het dorp. De inwoners waren hier niet op voorbereid en na de ramp wilden ze daar verandering in brengen. Het symbool op de deur liet zien welke familie wat mee zou brengen om een eventuele nieuwe brand zo snel mogelijk te kunnen blussen. Op de waterpomp in het dorp staat in het rood gestempeld dat het water niet drinkbaar is. Dit is echter niet waar, de plaatselijke supermarkt heeft dit gedaan omdat ze te weinig waterflessen verkochten. De laatste (korte) stop was bij een klooster met een prachtige toegangspoort en een kerkje met super mooie muurschilderingen. Het was een vermoeiende maar ontzettend leuke dag waarin we naast alles wat we gezien hebben ook nog veel geleerd hebben over Roemenië zelf en haar cultuur omdat Tudor hier veel over wist te vertellen. Hij heeft ons ook erg enthousiast gemaakt over de rest van Transsylvanië waar we nog doorheen gaan reizen, dus we zijn benieuwd!
